امروزه رندر را میتوان خون جاری صنایعی چون جلوه های ویژه بصری، شبیه سازی رایانه ای، طراحی صنعتی و انیمیشن دانست. بصورت کلی رندرینگ با توجه به سخت افزار مورد استفاده به دو دسته CPU و GPU تقسیم میگردد. همانطور که از نام آنها مشخص است دسته اول از واحد پردازش مرکزی یا پردازنده کامپیوتر استفاده می کند و دسته دوم هم از واحد پردازش گرافیکی یا کارت گرافیک.
برای شروع هر پروژه انیمیشنی ابتدا باید معایب و مزایای دو روش موجود را از جنبه های متفاوت بررسی نمود:
1 – سرعت
اولین فاکتور مهم که تأثیر بسیاری در تعیین مسیر پروژه ها دارد سرعت رندر می باشد. از آنجایی که رندرینگ CPU از هسته های موجود در پردازنده سیستم استفاده نموده و تعداد این هسته ها محدود می باشد (حدود 12 تا 48 هسته)، معمولا سرعت این مدل رندرینگ پایین می باشد. در کارت گرافیک های مدرن صدها هسته پردازشی ارائه می گردد که هر کدام توان بسیار کمتری از هسته های CPU دارند اما میتوانند بصورت موازی پردازش های زیادی را انجام دهند.
میتوان گفت یک ساعت محاسبات گرافیکی انجام شده توسط CPU در عرض چند دقیقه توسط کارت گرافیک انجام میگردد و میتوان نتیجه گرفت از نظر سرعت برنده این رقابت رندرینگ GPU است.
2 – قیمت
یکی از مهمترین فاکتور های تصمیم گیری بر سر دو راهی رندر CPU و GPU قیمت تمام شده خرید تجهیزات یا اخذ خدمات رندرینگ می باشد. با توجه به مقایسه ای که از نظر سرعت بین این دو متد صورت گرفت میتوان گفت برای رسیدن به خروجی یکسان از هر دوی این روش ها، باید تعداد بیشتری تجهیزات رندرینگ CPU را با تعداد کمتری تجهیزات GPU مقایسه کرد.
نکات بسیاری در این مقایسه تاثیرگذار می باشد که نهایتا با توجه به وضع موجود در بازار کارت های گرافیک و تأثیر منفی ماینرهای مبتنی بر کارت گرافیک بر قیمت این کارتها، میتوان گفت در ایران، استفاده از رندرینگ CPU از نظر قیمتی به صرفه می باشد.
در مطلب بعد به برخی دیگر از تفاوت های رندرینگ با CPU و GPU اشاره خواهیم کرد.